یک چهار هزاروچهارصدوچهار
بعد از پنج سال سلام !
سلام به همه ى دوستانِ عزیزِ عزیزِ عزیزم.دوستان وبلاگىِ دیده و ندیده ام ...
دلم خیلى براى همتون تنگ شده.دورادور جویای احوالتون بودم ولى دست و دلم به نوشتن نمیرفت.و حقیقتا باورم نمیشه که پنج سال از انتشار اخرین پستم گذشته ....
اتفاقات بسیار زیادى طی این سالها افتاد...پر از فراز و نشیب.پر از اشک و لبخند...
این چند روزی که اینترنت قطع شد و ارتباط با دنیاى مجازى کاملا قطع؛یادم افتاد که ممکنه اینجا وصل باشه.چون ابان نودوهشت که اینترنت بین المل قطع شده بود اینجا تنها راه ارتباطی بود.
نمیدونم چى داره به سرمون میاد.نمیدونم دیشب چه اتفاقاتى افتاده.جمعیت اینجا موج میزنه.نصف جمعیت تهران اینجا (شمال) هستند.گیجم مثل روزای اول کرونا :( حس میکنم کرونا استانه تحمل ما رو بالا برده.وگرنه....
میگن بى خبرى خوش خبرى.ولی من دلم نمیخواد بیخبر باشم.میخوام بدونم تو کشورم چه اتفاقاتى داره میفته.میخوام بتونم با اقوام و دوستانم ارتباط بگیرم.دوستاى تهرانیم کجایین الان؟
اهالى قم تبریز اصفهان؟بندرعباس؟ رشت مشهد و .... حالتون چطوره بچه ها؟
