دورادور از احوالش باخبرم ..
این روزا سرگرم کار و زندگى ام.بازار مثل سالهاى قبل شلوغ و پرشور و حال نیست.اما به هرحال زندگى در جریانه.
خیلى فرصت فکر و خیال ندارم.فقط گاهى نگران میشم.نگران یه نَفَر که با دوتا کلمه حرف،مسیر زندگیشو کلا عوض کرده باشم.نگران اینکه فکر کنه جواب منفى من فقط به خاطر افکار و اعتقادات متضادمون بوده!
انگار که بخش بزرگى از عقایدش رو دور ریخته باشه...مسیر اینده شغلیشو عوض کرده.با شناختی هم که از من داره هیچ حرف و حرکت اضافه ای بروز نمیده.میدونه کوچکترین حرکت اضافه ای باعث میشه که این راه ارتباطی که درست کرده رو از دست بده.
یکم عذاب وجدان دارم.میدونم که حالا حالاها نمیتونه شرایطش رو خیلی بهبود بده.من هیچ امیدواری یا موافقتی از خودم نشون ندادم و نگفتم اینکار بهتره یا اون راه.. صرفا نظرمو گفتم و حالا اینکه میبینم داره مطابق میل من عمل میکنه واقعا منو میترسونه.
یعنى عقاید ادما به این راحتى عوض میشه؟من فقط میخواستم بهش بفهمونم که خیلی متفاوت فکر میکنیم...
