گفتگوهاى تنهایی ..

زمان در گذره.

با سرعتی بیشتر از حدِّ تصورِ تو ..

گذشته هیچوقت،هرگز... برنگشته.

حسرتِ حرف های گفته و نگفته..کارهایی که باید انجام میدادی و ندادی،کاش گفتن و فکر کردن و آه کشیدن،جز خراش دادنِ روحت ثمری نداره..

نیلوفر! تو در لحظه,توى لحظات خاصی.. تصمیماتِ مهمِ درستی گرفتی....اگر هم حالا،وقت مرورِ وقایع گذشته، میبینی یه جایی رو درست نرفتی،تقصیری نداری.تو فقط اون زمان تجربه ى الان رو نداشتی . 

تک تک اون اتفاق ها و اون ادمها فقط باعث تغییر بینشت و افزایش تجربه ت شدن.. همین که لابلای این اتفاق ها بزرگ تر شده باشی و با تجربه تر برات کافیه..

گذشته و آدمهاش رو رها کن.. انتظار دیدن بعضی از ادمها رو رها کن ..

در لحظه زندگی کن و از زنده بودنت لذت ببر... 

از خدا بخواه راه رو نشونت بده..مثل همیشه ازش خیر و نیکی طلب کن..امیدوار باش.. به زندگی لبخند بزن و امید داشته باش..

امید..