10 years ago

دلم میخواست الان برمیگشتم به ده سال پیش..

اونوقت همه ی فکر و خیالم خریدای مدرسه م بود و غُر زدن به خاطر بدرنگ بودن روپوشِ فرم مدرسه.آخه قهوه اییی که نه روشنه نه تیره هم شد رنگ مانتو؟سال پایین هامون زرشکی میپوشن و بالایی ها سبز لجنی.ما این وسط قربانی شدیم به واقع!باید سرتاپا قهوه ای بپوشیم.حالا با این مانتو شلوار کتونی چه رنگی بخرم؟کوله بخرم یا کیف سامسونت؟

با چادر کوله گذاشتن خیلی سخته،پف میکنه عینِ کوهانِ شتر میشه اون پشت.سامسونت مشکی بهتره.کتونی هم ال استار مشکی یا سورمه ای میخرم.

کتاب ها امروز فردا میاد.باید بشینم جلد مشمایی بگیرمشون!ازون مشما رنگیایی که براق و محکمه !باید کتاب های علی رو جلد کنم.آخ که کمرم میشکنه تا تموم بشه.اما ذوق داره..

خیلی خوشحالم که دوباره با پ و م پشت یه میز میشینیم.یعنی معلم فیزیک امسال کیه؟سروش؟یا ابی؟

کاش سروش باشه.ابی چون فامیله سر کلاساش راحت نیستم.هرچند جز تعریف و احترام چیزی ازش ندیدم.اما خب.....اصلا در کل سروش بهتر درس میده.

امسال یه قدم دیگه به کنکور نزدیک میشم.خیلی باید تلاش کنم.کاش با پ و م یه رشته و یه دانشگاه قبول بشیم!آخ که چه روزهای خوشی باشه روزهای دانشگاه..دیگه راحت میشیم از دست معلم ها و امتحان ها..

کی میشه دانشجو بشیم؟کی میشه راحت بشیم؟!

.

.

.

مدرسه تموم شد،،کنکور دادیم،دانشگاه رفتیم،فارغ التحصیل شدیم..این همه سال گذشت..شاغل شدیم.پس انداز کردیم برای آینده نقشه کشیدیم.

شب خوابیدیم.بیدار شدیم.یک شبه زحماتمون به باد رفت.نقشه هامون برآب شد.دغدغه مون شد فکر آینده ی نامعلوم.....

کاش میشد مثل اون روزا به آینده امیدوار بود...کاش بعد اون همه سال درس خوندن،واقعا راحت میشدیم...